
من ان پرنده را که راز تو را میداند دوست دارم...
من ان کوچک دل شکسته را که تو پناهش هستی دوست دارم...
من بلبل بی آواز, رودخانه بی صدا, شب بی ستاره, آن ماهی قرمز که برای آخرین بار لذت با آب بودن را چشید...
آن ستاره های گمشده ی کهکشان غم ها, آن ابر های سیاه که نوید آزادی اند...
آن قایق بی مقصد, آن گل خشک شده از بی وفایی صاحبش...
من آنها همه را دوست دارم....
همه مرحم تنهایی هایم هستن!!!!
نظرات شما عزیزان:
|